De laatste jaren heb ik een overgang gemaakt van werken in een vaste dienstverband naar systemisch werken in een minder vaste context dankzij de vrijheid die ik als gepensioneerde geniet. Een nieuwe en boeiende levensfase is aangebroken. Een fase met een gelaagdheid aan betekenissen, zowel cultureel en maatschappelijk, als persoonlijk. Denk aan allerhande namen die gebezigd worden voor deze levensfase, maar ook aan de zorg voor een menswaardig bestaan van ouderen, of thema’s als uitgerangeerd zijn, het “ Zwitserse levensgevoel” en het “Voltooid leven.”
Voor mij is deze fase er een van nieuwe mogelijkheden en het vinden en houden van een nieuwe balans in mijn leven. Ik kijk ook terug op wat de systeemtheorieën in al hun breedte mij gebracht hebben. Woorden of begrippen die er dan uit springen zijn o.a. verbondenheid door de generaties heen, het besef van de kwetsbaarheid, veelzijdig partijdigheid (betrokkenheid), het kunnen differentiëren en mildheid. In de systeemtherapie gaat het vaak om het onderzoeken en expliciteren van de verschillen in betekenisgeving in een gezinssysteem vanuit een positie van nieuwsgierige betrokkenheid. Het gaat ook om steeds contact maken met elkaar en gezinsleden helpen de obstakels in contact op te ruimen om met elkaar een begaanbare weg te vinden.
Inmiddels heb ik een vaste werkritme gevonden door op twee dagen met echtparen en gezinnen te werken en tevens les en supervisie te geven over het systemisch werken. Het is daarbij voor mij een voorrecht om wat mij enthousiast gemaakt heeft en wat ik geleerd heb door te kunnen geven.